Witajcie / Welcome

OPIS SPEKTAKLU: 

Interesuje mnie człowiek, ten który jest bezpieczny, ale niechętny do przyjmowania innych, czyli tych którzy uciekają przed wojną, konfliktem, opresjami, śmiercią, głodem. Interesuje mnie sytuacja konfliktu, zagrożenia, cierpienia. Interesuje mnie to, co ten najedzony, zadowolony, zachodnioeuropejski człowiek czułby w takim miejscu, i w takiej sytuacji. Interesuje mnie co czułby do ludzi, których rzeczywistością codzienną jest walka o życie.

Jednym z elementów spektaklu jest dokumentacja performansu „Z wody”, który odbył się na plaży w Sopocie, w październiku 2015 roku, w Dniu Solidarności z Uchodźcami. Był to mój komentarz w sprawie imigrantów ginących na morzu, przeniesienie odległych, tragicznych obrazów w naszą polską, namacalną rzeczywistość. Wzbudzenie empatii w oglądających i niereagujących obserwatorach.

"Tyle ludzi: niemowląt, dzieci, młodych mężczyzn i kobiet, par, rodzin, starszych i niepełnosprawnych, reprezentujących każdy etap życia i każdy typ człowieka jakiego spotkalibyście w swoim sąsiedztwie."  
(Fragment tekstu wolontariuszki z obózu dla uchodźców, Dobova, Słowenia)

INFORMACJE O TWÓRCACH: 

Aurora Lubos - jest niezależną artystką i performerką, związaną z gdańską i brytyjską sceną tańca współczesnego. Na swoim koncie ma kilka mocnych, autorskich spektakli solowych, w których zabiera głos między innymi w sprawie przemocy domowej. W swoim artystycznym dorobku ma kilka autorskich realizacji - spektakli solowych: "Zanzibar", "Niedokończone", "Nóż, koń i schody", "Akty", "Nie Wolno", "Witajcie/Welcome"; instalacji i performansów: "Akt 1", "4 Kąty", "Akt na dwie", "Ostatki", "Bez Domu", "Z wody"; oraz animacji: cykl "Winter 2010". Przez 15 lat była aktorką prestiżowego brytyjskiego teatru Vincent Dance Theatre. 

Alex Catona - artysta multidyscyplinarny z ogromnym międzynarodowym scenicznym i pedagogicznym doświadczeniem w różnych dziedzinach sztuki scenicznej. Awangardowy muzyk, tancerz, choreograf, pisarz, artysta wizualny, filmowiec, reżyser teatralny i dramaturg. Głównym obszarem jego zainteresowań jest awangardowe eksperymentowanie w obrębie sztuki wizualnej i performatywnej, a zwłaszcza poszukiwanie relacji między dźwiękiem, ciałem, przestrzenią i kontekstem.
 

RECENZJE:

"Niegdyś związana z Gdańskim Teatrem Tańca, i nadal z brytyjskim Vincent Dance Theatre, Aurora Lubos jest dzisiaj przede wszystkim performerką. [...] Ma rozpoznawalny styl i dużo dobrych pomysłów. To absolutna czołówka polskiego performansu. [...] W solowych wypowiedziach zabiera głos w sprawach, które ją bolą, mówi w imieniu tych, którzy głosu nie zabierają lub głos ich jest skrywany, niewygodny, zawstydzający i przede wszystkim psujący ogólną atmosferę zadowolenia i przyjemności. Jej performanse łączy rzadka, nawet w sztuce, empatia i ekstremalne często formy prezentacji. To nie buddyjskie spotkania z Mariną Abramović, ale brawurowe wypowiedzi w obronie człowieczeństwa i ofiar przemocy, systemu, hipokryzji czy po prostu sprawiedliwości, jeśli umówimy się, że takowa istnieje choćby w literaturze. [...]
Aurora Lubos nie zadowoliła się doniesieniami medialnymi na temat uchodźców i wyjechała do obozu w Sentilij, na granicy słoweńsko-austriackiej. Wideo i dźwięki wykorzystane w spektaklu nagrała właśnie tam, poznała również warunki i ludzi, ale swej opowieści nie oparła na konkretnym przypadku. Stworzyła portret, a właściwie wrażenie zbiorowe, obejmujące wszystkich: dużych i małych, kobiety i mężczyzn. Po prostu wszystkich. Obserwacje naoczne i doniesienia o tragicznych wypadkach z wyspy Kos były inspiracjami, które zderzyły się z polską, częściowo polską, ale tą najbardziej zauważalną, niestety, odpowiedzią. [...]
Tytułowe powitanie brzmi ironicznie i smutno. Performans zaprasza nas do uczestnictwa w kolejnej, której to już w dziejach świata, lokalnej zagładzie. Codzienne reakcje zdecydowanie zbyt wielu rodaków są niezwykle smutnym komunikatem. Polacy, którym kiedyś pomagał cały świat, dziś są nieczuli na los uchodźców. Tutaj, na miejscu, obok siebie, żyją z nami miliony uchodźców sumienia. [...]
Świat od dziesięcioleci znajduje się w impasie, człowiek umarł w Oświęcimiu. Frustracja wypływająca z niemocy i braku wpływu na globalne procesy pogłębia się, choć wydawało się, że już gorzej być nie może. Wiemy coraz więcej o hipokryzji i złu, ale coraz mniej robimy, by temu przeciwdziałać. Możemy próbować mieć wpływ na pojedyncze losy, ale ogólnie „kultura przyjemności”, w której obecnie się znajdujemy, zabija człowieczeństwo. [...] Dobrze, że jest Aurora Lubos, która jest naszym sumieniem."
("Empatycznie i ekstremalnie", Piotr Wyszomirski, Gazeta Świętojańska)

"Kiedy Aurora Lubos kładzie na rękach kobiety z widowni szmacianą kukłę imitującą ciało człowieka, nie mam wątpliwości co oglądam – to pieta, lament świata zachodniego nad tymi, którzy nie przeżyli morskiej podróży. [...] To był przepiękny gest. [...]
To, co zostało we mnie najmocniej, to humanizm, który przepełnia ten spektakl - głęboko ludzka postawa, która każe szanować każde życie."
("Witajcie/Żegnajcie", Izabela Szymańska)

LINKI:

• Recenzja "No welcome. No love. No home." Magda Bałajewicz, Teatralia, nr 203/2017
• Reportaż "Aurora wita uchodźców", Małgorzata Żerwe, Radio Gdańsk
• Fragmenty performansu "Z wody / Out of water", Aurora Lubos